طراحی عایقهای رطوبتی

طراحی عایق رطوبتی   در طراحی عایق رطوبتی مراحل زیر در نظر انجام می شوند: 1-      مقدار رطوبت نسبی و دمای فضای درونی اندازگیری می شود یا تخمین زده می شود.  2-      سپس دمای چگالش (Dew Point) فضای درونی با استفاده نمودارهای رطوبت نسبی، مشخص می شود.  3-      دمای چگالش با دمایی که فضای درونی در زمستان مقایسه می شود. دمای فضای درونی در زمستان را می توان با استفاده از نمودارهای هواشناسی در فصل زمستان، تقریب زد. 4-      اگر دمای فضای درونی از دمای چگالش کمتر باشد، به عایق رطوبتی نیاز است.   در طراحی عایق ضدرطوبت برای سقف، باید دمای نهایی دو سطح عایق مدنظر باشد به طوری که دمای سطح عایق همواره گرم تر از نقطه چگالش باشد. دمای سطح عایق ضدرطوبت، تابعی است از دمای هوای درون و بیرون از ساختمان و مقاومت حرارتی سیستم عایق حرارتی. با استفاده از رابطه تقریبی زیر، می توان دمای سطح عایق ضدرطوبت را تخمین زد: که در آن TX : دمای سطح عایق ضدرطوبت Ti : دمای هوای داخلی (قابل کنترل توسط طراح) T0 : دمای هوای بیرون (سردتر از Ti) RX : مجموع ضرایب مقاومت حرارتی مواد از طرف داخل تا سطح عایق حرارتی Rt : مجموع ضرایب مقاومت حرارتی تمامی المان های سازه سقف می باشند. دمای سطح عایق رطوبتی باید همواره از دمای چگالش کمتر باشد. دمای چگالش را می توان با داشتن میزان رطوبت نسبی، از هندبوک ASHRAE استخراج کرد. اگر دمای عایق به دمای چگالش رسید، باید عایق حرارتی بیشتری روی عایق رطوبتی قرار داد که متعاقبا مقدار Rt افزایش می یابد. در جدول زیر دمای چگالش متناسب با رطوبت نسبی و دمای درون ساختمان ارائه شده است.     رطوبت نسبی در مکان های مختلف در زمستان، تقریبا به صورت زیر است   نوع محل رطوبت نسبی (در زمستان) دفتر و مکان های اداری 30-50% بیمارستان 30-55% اتاق کامپیوتر 40-50% انبار 40-50% استخر 50-60% کارگاه نساجی 50-85%   همچنین می توان از رابطه زیر برای تقریب حداقل R (ضریب انتقال حرارت) لازم برای جلوگیری از چگالش، استفاده نمود:     که در آن پارامترها به قرار زیر می باشد: RX : ضریب مقاومت حرارتی حداقلی است که باید در بالای عایق حرارتی وجود داشته باشد تا چگالش رخ ندهد. Rvr : مجموع مقاومت حرارتی المان های زیر عایق رطوبتی Ti : دمای فضای داخلی T0 : دمای فضای خارجی Tvr : دمای مورد نیاز سطح عایق رطوبتی، به طوری که چگالش رخ ندهد. مثلا دمایی 2-3 درجه بالاتر از نقطه چگالش Re : مجموع مقاومت حرارتی المان های بالای عایق (المان های سقف) که شامل RX نمی شود.   نکاتی در مورد پوشش ها و عایق های ضد بخار و ضدرطوبت -          از آنجا که پوشش های ضد بخار و ضد رطوبت در معرض رطوبت، آلودگی های شیمیایی و قارچی و ارگانیزم های درون خاک هستند، می بایست در دراز مدت پایداری و خواص خود را حفظ کنند. بهتر است در ساخت این نوع عایق ها، از رزین های بازیافتی استفاده نشود چراکه در مقابل مواد شیمیایی درون خاک تجزیه می شوند. لمینیت های کاغذی نیز در مقابل رطوبت پایدار نیستند. -          بیشتر مشکلاتی که پس از نصب عایق های ضدرطوبت یا ضدبخار بوجود می آید، مربوط به عیب هایی نظیر پارگی، شکاف و سوراخ در سطح عایق است. باید در حین نصب دقت شود تا کمترین آسیب ممکن به عایق وارد شود. خواص مکانیکی خوب، مانند استحکام کششی بالا و مقاومت در مقابل سوراخ شدن، به همراه ضریب نفوذ رطوبت کم از مشخصاتی است که باید در حین انتخاب عایق ضدبخار مورد توجه قرار گیرند. (مشخصات کامل این نوع عایق ها در استاندارد ASTM E-1745 ذکر شده است). -          می بایست از تماس مستقیم عایق ضدبخار و ضدرطوبت با ذرات و دانه های تیز و برنده، مانند سنگ های کوچک درون خاک یا پودر فلزات و پلیسه، تا حد امکان توسط یک ماده واسط جلوگیری شود.